Toskania 2020

[krysz]

Dzień 7. 11.07.2020

Po dwóch dniach na moto, kiedy to ubrany jak miejscowy skuterzysta opaliłem się za całe lato, postanawiam tego dnia odpuścić sobie jazdę. Skóra na nogach i rękach czerwona, muszę dać jej się podgoić... Ewentualnie też poczyszczę cruisera, bo jeszcze nosi ślady po austriackim deszczu. No i najwyższy czas skosztować miejscowego jadła. Mam ochotę na pizzę.
Najbliższą okolicę mam już obcykaną idę więc do baru.

Ten najbliższy otwierają dopiero o 13:00

więc walę do następnego. W środku kilka osób popija wino. Zamawiam pizzę... niestety dziś nie robią, pracownik od pizzy ma wolne, przecież jest sobota... no żesz kurczę. W tył zwrot, nie to nie...
Trzeci bar na ulicy w kierunku Sienny ciasny wewnątrz i zapchany dziadkami. Każdy z nich z kieliszkiem w ręku, kilku na chodniku przy stoliku. Za ciasno.
Idę dalej w stronę miasta, pustki, wsio pozamykane.


Po dwóch może trzech kilometrach zawracam, do 13:00 wytrzymam. Zjem u Al Tocco. Po powrocie do La Verbeny przebieram się i schodzę do moto. Tym razem kawę wypiję w garażu. Fabio (mój gospodarz) siedzi jeszcze w rejestracji (bo tak to całymi dniami przebywa w garażu, gdzie ma pralnię), gotuję więc wodę na gazówce, mimo, że na ścianie wisi tabliczka z zakazem palenia ognia. Panuje tu przyjemny chłód, nie śpieszę się więc, popijam kawę, czyszczę Keewaya, łyk kawy, naciągam łańcuch...

Bez pośpiechu, mam tu stół i krzesła, można by i winko otworzyć, brakuje tylko kompana
O trzynastej kończę prace serwisowe, kąpiel i z buta ruszam do al Tocco. Gości nie za wiele, zajmuję stolik na tarasie, u kelnerki zamawiam kieliszek wina i pastę czyli spaghetti. Dlaczego nie pizza? Bo nie ma dziś w menu! Wina może pięćdziesiątka, dobieram karafkę 0,5l.

Po pół godzinie jest i obiad, trochę to trwało, ale to są Włochy, jest sobota. Już zdążyłem przywyknąć do ich mentalności. W sklepie osiedlowym, gdzie robię zakupy, sprzedawczyni z każdą klientką musi sobie pogadać. Te co stoją następne w kolejce nie protestują, bo za chwilę po podejściu do kasy też sobie poplotkują. Odstępy (jak i maseczki) obowiązują, więc z daleka nie krzyczą, za to muszą się wygadać, kiedy już dobiją do kasy. Mnie niby się nie śpieszy, ale... żebym jeszcze coś rozumiał, może też bym sobie poplotkował
Nie jestem smakoszem spaghetti, zjedzona we Włoszech też tego nie zmieniła. Makaron (jak dla mnie) za twardy, sos i mięso ujdzie.

Jeszcze ryzykuję i zamawiam deser...ciut za słodki.

No cóż, czasami bywa i tak, że nie trafimy w menu.
Pozostała część dnia mija na szwędaniu się "po-opłotkach"

a później leniuchowaniu w łóżku przed telewizorem

Na jutro jest plan; wycieczka na północ od Sieny, rejon Chianti, słynący ze wspaniałych win.

[dziadek zbyszek]

kryszu ja czytam z wielką uwagą ten temat od samego początku i jak mawia DaJan : SZACUN nie komentowałem do tej pory by nie zaśmiecać.Ale jeżeli Ty napisałeś że nie lubisz makaronu Al dente to mnie upewniłeś że nie jestem samotnym profanatorem włoskich dań gotując makaron do miękkości
A tak szczerze, zdjęcie tych tłustych gąsek w ogrodzie to walory przyrody włoskiej Cię zainspirowały? Czy podświadomie karta polskich dań?

[krysz]

Widzisz Dziadku, co chodzi o żarełko to zawsze byłem patriotą, schabowego czy kluski zwane kopytkami okraszone skwarkami żadne potrawy świata nie przebiją . Mięsa z gęsi a nawet kaczki nie lubię, niestety bo podobno zdrowe.

[dziadek zbyszek]

Widzisz Dziadku, co chodzi o żarełko to zawsze byłem patriotą, schabowego czy kluski zwane kopytkami okraszone skwarkami żadne potrawy świata nie przebiją . Mięsa z gęsi a nawet kaczki nie lubię, niestety bo podobno zdrowe.

Trudno A gąski wyglądają smakowicie, jak nasze

[krysz]

Dzień 8 12.07.2020
No to jedziemy do Chianti, a może na Chianti... jak zwał tak zwał, w każdym razie celem jest zabytkowe miasto Greve in Chianti.
Starość albo lenistwo każe mi ominąć Sienę autostradą, czyli znów lecę na północ w kierunku Florencji. Po ok. 30 km odbijam w prawo, no i od razu robi się radośnie Drogi wąskie, kręte, asfalt dobrej jakości, miejscowości jak z historycznych filmów, czasami tylko sygnalizacja psuje ten klimat


Dziś jadę w spodniach z długimi nogawkami i polarze, chronię się od słońca, ale zaczyna być niekomfortowo, za ciepło.

Nie musiałem już pisać, że wyjechałem bez kawy i posiłku. Rozglądam się zatem za jakąś fajną miejscówką, żeby spokojnie zjeść śniadanie.
Z daleka widzę stary kościółek, może jak pierwszego dnia w Pienzy, w jego cieniu wypiję kawę. Zajeżdżam, ale niestety z tyłu krząta się jakiś jegomość, chociaż kościół wygląda na nieużytkowany. Udaję turystę (właściwie to nim jestem ), robię kilka zdjęć, po czym jadę dalej.



A robi się coraz cieplej, zaczynam się pocić, a na motocyklu to niedopuszczalne.
Włochy to nie Rumunia, po obu stronach albo teren prywatny albo niesprzyjający rozbiciu biwaku. Rumunia to co innego; wystarczy zjechać nad rzeczkę i... już
I tak jadę rozglądając się co by wyczaić ten skrawek zieleni do chwilowej adopcji... Myślami wracam do wspomnianej Rumunii czy Grecji, które to kraje także mnie urzekły. Latka lecą, pesel już na bogato, a chciałoby się i jeszcze, i znów tam pojechać. I tu wrócić, bo Włochy też skradły moje serducho...
I kiedy tak sobie rozmyślam akurat po prawej mignęła mi spora posesja wyglądająca na opuszczoną. Zawracam, nie ma bramy, nawet łańcucha, no to sru na skraj pod drzewa, żeby z drogi nie być widocznym. Dość spory budynek jest, a raczej był przydrożnym barem dla podróżnych, aktualnie zamknięty, pewnie wirus go pokonał.

Ściągam spodnie, pod spodem przezornie ubrałem krótkie spodenki, żeby nawet w razie czego, w mieście bez krępacji się przebrać.
Na dróżce rozstawiam kuchenkę i wyciągam, a jakże konserwę rybną

Jest kawa, jest śniadanie, jest cień, do Greve niedaleko.

[jacek.rc]

Wczoraj oglądałem program o okolicach Wezuwiusza i powiedzieli w nim ,że rosną tam charakterystyczne drzewa "sosny parasolowate" . Tak ,że to co słyszałem kiedyś i tu napisałem ,to raczej nie było o tych drzewach . Swoją drogą tak mnie naszło czy by się nie przyjęła przed domem ,może z następnej wycieczki przywiozę nasionko .

[Luca]

A c.d.n. kiedy będzie?
Smaka na jednośladowe podróżowanie narobiłeś i tyle

[krysz]

Luca, proszę o cierpliwość Korzystam z ładnej pogody, więc kiedy nie pracuję to jeżdżę lub "grzebię" w garażu. No i ta "nowa zabawka" trochę mnie pochłonęła... Dziś może chociaż krótki, nieobrobiony filmik z trasy SS13 Tarvisio - Udine. Droga jak droga, ale te widoki... Niestety YT przetwarzając zepsuło jakość
https://www.youtube.com/watch?v=WXnBKqWsZMw

[paweljunkers]

I tak nieźle A widoki miodzio

[krysz]

Dzień 9 13.07.2020
Do celu niedaleko, przejeżdżam przez stare wioski... korci, żeby stanąć, obejrzeć z bliska, dotknąć wiekowych murów... Ale cóż, czas mam ograniczony.

Wjeżdżam do Greve i od razu trafiam na duży, dwupoziomowy parking. Ten drugi poziom znajduje się pod ziemią. Cruiserka ustawiam na górnym, są wolne miejsca, parking niepłatny.

Kiedy już odchodzę zauważam, że na skraju są wyznaczone stanowiska dla jednośladów. Przestawiam więc moto na właściwe mu miejsce
Włoskie zabytkowe miasteczka mają zwartą zabudowę, dlatego nie są duże, rozciągnięte, a co za tym idzie nie trzeba robić pieszo wiele kilometrów. To nie tak, że nie lubię chodzić, bo lubię, ale wolę gdzieś na szlakach z dala od betonu. W mieście to co innego; spiekota, bezwietrznie, tłok... Najbardziej pieką mnie stopy, spalone słońcem przez dwa dni na motocyklu, w sandałach,

dlatego po szybkim obejrzeniu okolic parkingu po kilkuset metrach wchodzę na centralny plac w kształcie trójkąta.


Plac w Greve in Chianti z posągami lokalnych wybitnych postaci (tak się domyślam) stojących w pełnym słońcu (nie chodzi mi o tego bez głowy z fifkiem ), wokół okalają krużganki lub zadaszone ogródki piwno-winne. I to właśnie nimi cały czas się przemieszczam, chroniąc się od słońca.
Oczywiście zaglądam do sklepików, mini muzeów, kościółków czy galerii.
Zacząłem, a jakże od piwniczki z winami, gdzie zakupiłem 5 szt. z "dolnej półki", a i tak zapłaciłem od 8,5 do 10 euro za sztukę. Najdroższe były w cenie ponad 140e za wino 0,7 litra. Na te popatrzyłem sobie tylko










Kiedy już uznałem, że zobaczyłem dostatecznie dużo wolno kieruję się w stronę parkingu, na którym czeka na mnie mój osiołek. Od czasu przygody za Wenecją jest niezawodny i posłuszny jak baranek I ekonomiczny, co mnie cieszy, bo paliwo po 1,35- 1,40e.

Drogę powrotną wybieram bezpośrednią do Sieny. I to jest strzał w dziesiątkę... prawdziwa mekka dla motocyklistów, których jest tu pełno. Pędzą w obie strony, spore ich grupy okupują lodziarnie i przydrożne bary. W m. Panzano in Chianti jest odpust, i pełno jednośladów po obu stronach drogi.

Droga o oznaczeniu SR222 mija szybko, zbyt szybko, bo jedzie się cudownie. Robię więc dwa postoje, po to żeby zrobić kilka fotek i nacieszyć oczy krajobrazem, na którym po wierzchołki wzniesień ciągną się gaje oliwne i winnice.


Z każdym dniem pewniej się tu czuję, zaczynam "czuć" ten kraj. Już wiem, gdzie Polak powinien robić zakupy, żeby nie przepłacać dwukrotnie. Jak jeździć, żeby młodzież na skuterkach mnie nie "objeżdżała".
Niestety, jutro ostatni mój dzień na zwiedzanie Toskanii, i ten dzień celowo zostawiłem na Sienę. Mam dokładną turystyczną mapę, którą pierwszego dnia w La Verdena dostałem od Fabia.

Wieczorem zatem siedzę nad mapą, popijam winko i planuję kierunek zwiedzania. No i rano muszę podjechać do marketu na zakupy, bo zostały mi już tylko trzy czy cztery konserwy rybne. Nie wiem, kiedy mnie to dopadło, ale w podróży konserwy rybne bardziej smakują mi od mięsnych, no i są lekkostrawne. Dlatego one są moim podstawowym, podróżnym menu.