Szubinka i Szubi w Rumunii 2021

[Luca]

Nudy to nie ma, przygoda za przygodą

[Biedrona]

[Szubi]

wczoraj u znajomej było ognisko oraz grill. Postanowiłem zrobić wariację w temacie Mici Jest kilka przepisów w internecie. Niestety dość różniących się od siebie. Po dodaniu bulionu, mięsko nie chciało się formować w kiełbaski, więc dodałem bułki tartej aby masa była bardziej plastyczna. Cześć zrobiłem z pieprzem cayenne, część z carry, i część z czarnuszką. To co wyszło pewnie nawet nie leżało koło rumuńskiego Mici ale grunt, że wszystkim smakowało

mięsko wymieszane z przyprawami ląduje na noc w lodówce



ogień jest



dym jest



coś a'la Mici jest



można smażyć





i ta dam

[Szubi]

Nudy to nie ma, przygoda za przygodą

to niestety nie koniec przygód tego dnia

To lecimy dalej z opowieścią

To jak nie chcieli nas wypuścić jedną granica, to jedziemy na drugą. Dojeżdżamy a tu korek na kilka godzin stania. W tym upale Nie ma mowy. Przepychamy się do przodu. O, jest stacja, to zjeżdżamy. No to mogę wydać w końcu te leje wypłacone z bankomatu.



Po drugiej stronie jest kantor, to resztę lei wymieniam na euro. Teraz już będę miał walutę która zadziała wszędzie . Wyjeżdżając ze stacji grzecznie ustawiamy już się w kolejkę. Upał leje się z nieba. Rozbieramy ciuchy, i przepychamy co chwilę o parę metrów moto. Kurczę wolno idzie. Busy długo trzepią. Szubinka prosi abym otworzył kufer, bo chce przygotować sobie dowód. Mówię - pewnie machną ręką jak przy wjeździe, a jak będą chcieli to im otworzę kufer i im pokażemy. Nie wiem dlaczego od razu jej nie posłuchałem . Przecież czasu miałem full. I tak staliśmy w tej długiej kolejce do granicy. Nagle z samochodu obok opuszcza się szyba i jakaś kobieta do nas coś krzyczy. Pytamy się czy mówi po angielsku. Nie. W końcu domyślamy się o co jej chodzi. Mamy wsiadać na motocykl i przeciskać się na pole position, a nie stać w tym upale. Machamy ręką, że jak tyle staliśmy, to te trochę postoimy. Za kilka minut znowu się zrównujemy na sąsiednich pasach a ta znowu do nas krzyczy i macha ręką abyśmy się nie męczyli w tym upale tylko przeciskali się między samochodami do przodu. Ok, ok, dobra już, dobra. Ubieramy się, odpalam moto i do przodu. Podjeżdżamy do pogranicznika. Dowody. Daję swój. Pyta się o Szubinki. Mówię, że w kufrze. Musi zobaczyć. To jednak nie machnął ręką jak przy wjeździe Otwieramy kufer. NIE MA DOWODU !!! Jak to nie ma Zawsze był w tym portfelu, a portfel w tym woreczku, a teraz w woreczku go nie ma Nie wierzę. zaczynają się za nami niecierpliwić. Pogranicznik każe nam zjechać na bok. Upał był, ale teraz to dopiero zrobiło mi się gorąco.

c.d.n.

[Szubi]

Sprostowanie mojego edytora-portfel był zwykle w torebce a nie w woreczku. Tak, oprócz 3 sukienek, spódniczki w sakwach zmieścił się jeszcze woreczek i torebka

[zdzichu125]

[Szubi]

tak jak poprawił mój edytor/korektor Szubinka, portfel z dowodem zawsze był w torebce. Teraz go nie ma. Szukamy, szukamy i nic. W kaskach od tego stresu zaczyna się gotować Ta Rumunia naprawdę nas nie chce nas wypuścić. Trzeba będzie nam tu zostać. Przebranżowić się np. na pastuszków osiołków na Transalpinie. Pogranicznik tez zaczyna się niecierpliwić Co z tym dowodem? Bez dowodu nas nie puści. Szubinka mówi, że być może na poprzedniej granicy gdzieś wypadł, lub tu na stacji benzynowej może w toalecie Trwa to już kilka minut. Zawał serca zbliża się wielkimi krokami. W końcu jest Gdzieś na dole, wkomponowany w bok kufra. Zeszło z nas powietrze. Ile nerwów nas to kosztowało Masakra Ten dzień obfituje w przygody od samego rana. Chowamy tym razem wszystko dokładnie, 3 razy sprawdzając. Upał, stres dnia dzisiejszego, pomimo tego, że pokochaliśmy Rumunię, chcemy już do domu, albo chociaż do Polski. Dojechać, usiąść i odparować, a tu przed nami jeszcze Węgry, Słowacja do przejechania. Na całe szczęcie przejazd przez te kraje bez większych przygód. No może poza tym, że ptak prawie mi nasrał w oko





Jak on wycelował, że ominął wysoką turystyczną szybę, deflektor, daszek nad kaskiem. Dobrze, że miałem okulary

Znowu przekraczamy prawie "zielone granice"



Szkoda, że na rumuńska granica tak nie wygląda, byłoby w dniu dzisiejszym dużo mniej stresu.

Dzisiaj jakoś trasa ciągnie się w nieskończoność. Jesteśmy już bardzo zmęczeni

c.d.n.

[dziadek zbyszek]

Boże dziękuję Ci że nie stworzyłeś latających krów

[beniamin82]

No może poza tym, że ptak prawie mi nasrał w oko





Jak on wycelował, że ominął wysoką turystyczną szybę, deflektor, daszek nad kaskiem. Dobrze, że miałem okulary

Ej, no. Na moje to wygląda na pszczołę...

[Szubi]

Ej, no. Na moje to wygląda na pszczołę...

Jeśli masz rację, tym bardziej się cieszę, że nosze okulary, a nie poszło prosto w oko

Wracając do relacji tego pechowego dnia

Upał, stres dnia dzisiejszego powodują, że chcemy być już jak najszybciej w Polsce. Navi w Słowacji kieruje nas drogą nr 543.

https://www.google.com/maps/@49.4096357 ... .98z?hl=PL

Od dłuższego czasu po drugiej stronie Dunajca, widzimy polski brzeg. Jak już bardzo chcemy tam być. Tak blisko a wciąż tak daleko. Jedziemy i jedziemy. Szubinka mówi, dawaj wpław i jesteśmy. Niestety Viadro to jak wcześniej pisałem enduro tylko z nazwy. Trzeba jechać dalej. W końcu przejeżdżamy granicę, jesteśmy u siebie Radość w sercu. Teraz jeszcze tylko podjechać do pensjonatu w okolice Szaflar, gdzie mamy zarezerwowany nocleg.

W końcu docieramy zmordowani niesamowicie.



Zrzucamy graty i lecimy do sklepu i do jakieś knajpy na obiad, bo głodni po tym dniu pełnym wrażeń. Dojeżdżamy do polecanej knajpy przez właścicielkę pensjonatu, niestety akurat dzisiaj są tam chrzciny. Kurde jak pech to pech. Naprzeciwko jest sklep. To zjeżdżamy do sklepu stromym zjazdem. Staram się zjeżdżać jak najostrożniej, bo zjazd bardzo stromy, ja już dziś wykończony a coś mi znowu w głowie się kołacze, że to nie koniec wrażeń w dniu dzisiejszym Robimy zakupy na kolacje i śniadanie. Pani ze sklepu daje nam ulotkę z jedzeniem na dowóz. Szubinka ubiera plecak z butelkami z piwem. W kufrze zwykle piwo ucieka przez kapsel. Mówi żebym ostrożnie jechał. Pytam się dlaczego dopiero teraz to mówi jak już przejechaliśmy tyle kilometrów i krajów. Bo teraz ma piwo w szkle w plecaku. Odpalam moto. Obok na placu dzieciaki grają w piłkę. Wyjazd od sklepu też jest bardzo stromy i dodatkowo droga główna prowadzi ostro w dół. Jadąc ostro pod górkę muszę następnie skręcić w drogę która ostro idzie w dół.



Dojeżdżam do drogi głównej i nagle przed motocyklem leci piłka. Przyhamowuję i ... czuję, że nie mam sił utrzymać moto. Leci na prawą stronę. Pady z karate się przydają. Nie walczę, nie napinam mięśni, pozwalam ciału się toczyć. Szubinkę motocykl przygniótł Boję się czy jej nic nie jest, czy noga nie złamana. Wstaje. Uff całe szczęście. Choć mówi, że upadła na jakiś kamień chyba, bo pośladek mocno boli. Trochę kuleje. Obok całego wydarzenia stały kobiety, ale w żaden sposób nie zareagowały. Znieczulica kompletna. To z tej karczmy naprzeciwko gdzie były chrzciny podbieg jakiś facet z pytaniem czy nic nam nie jest, czy nie pomóc. Dzisiaj to już się czuję jak wdeptany w ziemię. Za dużo tego wszystkiego jak na jeden dzień. Podnoszę w końcu ten motocykl. Oceniam straty. Fajnie, Szubinka też będzie jechała bez podnóżka. Drugi się złamał Kierowcy złamał się na Transalpinie, teraz pasażera.



Lusterko tez trochę dostało.



Co jeszcze, co jeszcze, dziś nas spotka?

Wsiadam na moto i ... nic. Nie chce odpalić. Jeszcze raz i nic Teraz to już nie tylko wbity w ziemię ale jakby jeszcze walec po mnie przejechał. Co teraz Trudo Szubinkę busem do Zakopanego i pociągiem do domu, a ja będę kombinował z moto. Na całe szczęście w końcu odpalił. W lekkim strachu wsiadamy i jedziemy. Dojeżdżamy do pensjonatu. Nigdzie już nie jedziemy, do żadnej karczmy !!! Nie będziemy w tym pechowym dniu kusić losu. Zamawiamy jedzenie z dowozem z ulotki otrzymanej w sklepie.

Szubinka pierze pierogi z baraniną. Pyszne są



U mnie kotlet z oscypkiem. Tez dobry.



Głód zaspokojony. Przydałby się jakiś reset po tym dniu pełnym wrażeń. Od samego rana pod górkę Guma, brak gotówki, problemy u wulkanizatora, problem na jednej granicy, potem na drugiej i na koniec jeszcze wywrotka. Dużo jak na jeden dzień

W pensjonacie jest mini spa. To pakujemy się do SPA.





Te bąbelki robią dobry masaż, tam gdzie plecy tracą swą szlachetną nazwę O jak dobrze jest się zrelaksować to tak stresującym dniu . . .

c.d.n