Rano obudził mnie budzik, przygotowałem sobie kanapki z masłem orzechowym; poskładawszy wszystko wytoczyłem się na zatoczkę. Gdy moto się rozgrzewało zrobiłem regulacje i wyruszyłem dalej.
Już po chwili byłem za kolejną granicą a piękna okolica coraz bardziej przypominała dom...
Tego dnia planowałem dojechać do Polski więc nie było czasu na szukanie atrakcji.
Droga którą podążałem była esencją tego kraju, który klimatem wiejskim przypominał Włochy.
Piękne domy, winnice oraz wąski asfalt okolony kamiennymi murkami ...
Gdy wyjechałem z zadrzewionych okolic wiejskich sielskie klimaty się skończyły. "Dzięki temu" że wycięto
tu dużo drzew mogłem zobaczyć piękne góry i autostradę prowadzącą do nich.
Znowu moto bardzo się wysilało - jak to na autostradzie - nic ciekawego. Warto tylko wspomnieć że na
bezpłatnej autostradzie są toalety i bieżąca woda na parkingach. Po zachaczeniu o Słowenię wjechałem do Austrii. Pewne miasteczko przez które przejeżdżałem swoim wyglądem sprawiło że zwątpiłem w to że podążam właściwą drogą. Małe kamienice upakowane do granic możliwości na małej przestrzeni oraz wąskie uliczki - niekiedy brukowane - wiły się co raz to w inną stronę a odgłos silnika odbijał się od ścian.
Ogromne odległości na jakie można było rozglądać się z szosy pozwalały na kilka spostrzeżeń:
1 Drzewa są w lesie a między polami nie ma pojedynczego krzaku;
2 Turbiny wiatrowe rozsiane po polach (nas też może to czekać) czerpały energię z wiatru który w skuteczny sposób uniemożliwiał jazdę z większą prędkością.
Zatrzymując się na stacji benzynowej pierwszy raz spotkałem się z brakiem obsługi. Dystrybutor był jakiś dziwny, zamieszczona na nim instrukcja sugerowała sczytanie danych z karty i tankowanie - po prostu...
Po długim odcinku zwykłej szosy wjechałem na betonową autostradę aby po chwili
zatrzymać się na rozprostowanie nóg i tankowanie.
Odebrałem telefon -od księgowej- który ponaglał przyjazd do domu aby zająć się obowiązkami. Starając się wrócić na autostradę musiałem objechać drogą jednokierunkową pół miasteczka.
Jechał przede mną dość szybko srebrny sedan i skręcając w prawo nagle się zatrzymał w połowie na jezdni.
Ledwo go wyminąłem ale niestety zaczepiłem nogą oraz kufrem. Na szczęście nic poważnego
się nie stało - oprócz bólu w nodze i zdenerwowania
było ok.
Jadąc dalej tą autostradą minąłem znak informujący o muzeum motocyklizmu...jednak
byłem zbyt nakręcony na powrót. W Czechach na mapie zauważyłem że mogę skrócić ukośną drogą omijając objazd i zaoszczędzić kilkanaście kilometrów.
Z każdym kilometrem żałowałem tej decyzji...wąskie drogi przez wioski a później przez las.
Dróżka prowadząca przez las miała bardzo dobrą jakość nawierzchni, jednak
jej mizerna szerokość i wysoka wilgotność panująca w lesie nie pozwalały jechać swobodnie.
Las był piękny a droga oczywiście współfinansowana ze środków... i tak dalej.
Rowerzyści spacerowicze i auta tym bardziej urozmaicały drogę.
Na pewnym zakręcie mimo podróżowania z niską prędkością wyjechałem z szosy i wbiłem się po kostki w błoto...pozbierałem się i ruszyłem uważnie dalej.
Wreszcie powróciłem na pierwotnie obrana drogę i podążałem przez miasta znajome z nazwy:
Prostejov, Olomouc, Frydek-Mistek...
Jakiś czas temu w kraju prowadzona jest kampania przeciwko sprzedawaniu piwa w butelkach PET,
jedna z nich brzmi jakoś tak:
"Świat oszalał. Trzymaj się ... z plastikowej butelki dzisiaj,
jutro z worka." - Po drodze trochę tego było.
Remontowana autostrada zmuszała do zjazdu na wioskę i kluczeniu po niej; później wyłączone z ruchu pasy i zmiany w organizacji ruchu skutecznie spowalniały.
Powoli zachodzące słońce wzbudzało wątpliwości w udany powrót do Polski tego dnia.
Mogłem spokojnie grzać po dobrych drogach; trochę się zamotałem po ciemku na zjeździe do Cieszyna
ale zawróciłem i udało się sprawnie przebyć miasto i kierować do Bielska Białej.
W Polsce czułem się lepiej – jakby ktoś zdjął mi z ramion ciężar...
Po dojechaniu do Bielska zauważyłem iż zmodernizowano co nieco drogi od mojej ostatniej wizyty oraz zamknięto wyjazdy z niektórych ulic
. Błądziłem ok 30 minut (w tym: jechałem pod wiaduktem i raz bokiem w miejscu gdzie zamknięto ulicę i przez krawężnik) zanim trafiłem na dobrą drogę.
Moim dzisiejszym celem była mała miejscowość pod Wadowicami. Kilka razy odwiedzałem te okolicę ale nie byłem pewien czy trafię pod dom. Oczywiście szukałem kolejnej drogi na skróty...ok 23:00 jechałem przez kolejne miejscowości z prędkością przelotową ok 80 km/h aby już nie zamulać; za dnia są tutaj zakorkowane ulice. W Wadowicach przebudowano centrum i znana mi trasa była wyłączona z ruchu. Zawróciłem i pierwszą w lewo błądziłem po mieście. Przez kolejne 20 minut starałem się znaleźć dom należący do rodziny. Poznałem dopiero po 3-5 przejeżdżając obok - Alfia stojąca na podjeździe mnie upewniła.
Nikt nie reagował na dzwonek, pukanie ani telefon...dziwne przecież nie uprzedzałem że przyjadę
Zmęczenie i zbliżająca się północ skłoniły mnie do wzięcia sprawy w swoje ręce. Nauczony doświadczeniami z ostatnich dni liczyłem na siebie: rozłożyłem namiot i przykryłem moto. W akompaniamencie szczekających za ogrodzeniem groźnych psów zasnąłem pod ścianą.
Tego dnia zrobiłem ponad 900 km i praktycznie cały dzień w siodle (ach te 250-tki
).
autor: Jack dodano: 01 lut 2013, 21:21 
Przykryty tropikiem zasnąłem pod drzewem którego korzenie lekko 
