Pielgrzymka Motocyklowa Polska-Watykan 2016

[Bull]

Do tego miejsca przeczytałem jednym tchem. Zazdroszczę Wam takiego super wyjazdu. Super opisane i dużo zdjęć. Podejrzewam, że i tak ciężko Wam ubrać w słowa to co widzieliście i przeżyliście. Nie mówię już nawet o spotkaniu Ojca Świętego, bo nawet nie potrafię sobie czegoś takiego wyobrazić

[jacek.rc]

Gdyby komuś się nudziło ,miał pod ręką ,ponad pół godziny czasu ,to zapraszam do przejechania z nami granicy włoskiej.Nagranie z czerwca ,początek jest tuż za granicą austriacką i jedziemy do pierwszego zjazdu z autostrady (później już są bramki) .Można zobaczyć jak jedzie się przez włoskie miasteczka ,cały czas jedziemy główną drogą ( zwróćcie uwagę na szerokości ).Jest to dla mnie bardzo sentymentalna trasa ,lubię ją i myślę ,że może kogoś zainspiruję ,plany czas zacząć nakreślać .
https://plus.google.com/102615178604999 ... LgfARDuZsH

[Luca]

Czy to już koniec relacji, czy coś jeszcze będzie?

[jacek.rc]

Sorki ,teraz mam malowanie ,ale jak są jeszcze chętni do poczytania to miło i już niebawem zacznę ,jeszcze tylko duży pokój i trochę . Zioło dawaj foty .

[dziadek zbyszek]

Spokojnie kończ malowanie
Zima długa, dasz radę opisać tą piękną przygodę.
A spragnionemu woda jak wino smakuje
Czekamy cierpliwie.

[Luca]

Sorki ,teraz mam malowanie ,ale jak są jeszcze chętni do poczytania to ....

Włoski malarz maluje pejzaże.
Francuski malarz maluje kobiety,
a polski malarz co maluje ?


... maluje pokoje

[jacek.rc]

Niedzielne popołudnie dobre na pisanie ,bo leniuchowanie aż boli .
Tego dnia mieliśmy wracać .Jak już pisałem motor Ziółka różni mechanicy próbowali przywrócić do życia i trwało to do około 1 w nocy ,po czym odtrabili sukces ,aku poszło do ładowania ,a my spać .Rano skoro świt pobudka ,bo w obozie gwarno

wszyscy pakują manele i szykują się do drogi ,a my

próbujemy sprawdzić ,czy naprawiany motor zagada .Jakie było nasze szczęście jak rzeczywiście zapalił i i warczał cichutko na wolnych obrotach .Powiedziałem Marcinowi ,żeby wyjechał na "górkę przeprośną " ,tak poprzednigo dnia nazwaliśmy ten kawałek asfaltu ,który widać na zdj. ,bo pchaliśmy do góry motor i próbowali zapalić na pych .I tak ... razy .Teraz motorek pięknie pracował , właściciel dosiadł rumaka ,ruszył dziarsko pod górę i w połowie .Znowu trzeba było lecieć szybko do organizatorów (też mieli już jechać ) i po raz kolejny załatwiać transport .Jednak wtedy ,pomimo zapewnień ludzi ,że na pewno problem ogarną w kilka chwil ,powiedziałem ma jechać autem ,bo w trasie my sobie nie poradzimy i już po chwili

motor był spakowany ,na placu boju pozostał tylko

namiot Ziółka .Upewniliśmy się z Jacorem ,że ma wszystko załatwione z noclegiem i powrotem autobusem ,kasę miał ,to mogliśmy jechać .Kurna muszę przyznać ,że jest to niesamowicie stresujące (może przesadzam) ,ale jakoś tak głupio się czułem .Było już po godzinie 11 kiedy to dwa chińskie motorki odpaliły silniki i ruszyły w,z nami na grzbietach ,w drogę powrotną .W planie był dojazd do Viareggio na pole ,na którym spaliśmy w zeszłym roku .Do przejechania było ponad 300 kilkadziesiąt kilometrów ,a zegar tykał .

CDN .bo mnie znowu wyloguje

[jacek.rc]

Tak wiec ruszyliśmy w trasę .Pielgrzymka się skończyła i dziwnym trafem na poboczach dróg zauważyliśmy ,coś czego prędzej nie było .Takie zgrabne panie ,niektóre bardzo wysportowane ,bo na wyprostowanych nogach wiązały sobie (chyba ) sznurówki w szpilkach .ciepło było i one też były w baardzo króciutkich spódniczkach . ,a my już tydzień poza domem ,nic to dalej już przydroże było czyste i zostały nam tylko widoczki... przyrodnicze.

Upał był niemiłosierny ,co zaprzeczało trochę iskrze miłosierdzia ,którą wieźliśmy do Rzymu ,no ale racja teraz już wracamy .Już po kilkudziesięciu kilometrach zobaczyliśmy po lewej stronie morze i niestety żadnej bryzy .

Pierwszy postój ,

który Jacor zaraz wykorzystał ,ja tylko pogloniłem ,bo nie wychowałem się w krainie wielkich jezior i cykor dupę mi ścisnął .

Po ochłodzeniu się ruszyliśmy dalej ,jechaliśmy przez Toskanię drogą SS 1 via Aurelia ,dwa lata prędzej jechałem z Benem drugą stroną buta drogą via Adriatica, ach wspomnienia przeplatały się z teraźniejszością ,czułem się farciarzem .

Upał dawał się coraz bardziej we znaki ,zdjęcia pstrykane z ręki tak prześwietlało

Na kolejnej przerwie spotkaliśmy grupę dzieci kwiatów ,kilka dekad później ,ale duch był ,zobaczcie na ten rower ,auto totalnie poobijane ,jeden gościu i dwie babki i... droga .

Na innym postoju spotkaliśmy taki oto motorek

Podczas robienia zakupów w ichniejszym lidlu zapytałem jacka czy chce zobaczyć tę ekniętą wieżę ,i tak oto trafiliśmy do

i troszkę błądziliśmy

ale w końcu się udało

Potem jeszcze tylko kolacyjka

i musieliśmy podrabnąć ,bo dzień chylił się ku zachodowi ,a my ciągle w drodze

Na camping dotarliśmy chwilkę przed zamknięciem ,ale się udało było gdzie spać.

Byliśmy po kolacji ,więc tylko trzeba było uzupełnić płyny i ...dobranoc .

Wszystkie zdjęcia z tego dnia są tutaj ,troszkę dużo (chociaż mam więcej),ale nie mogłem mniej
https://plus.google.com/102615178604999 ... rAmE9GF3Pn

[ziolko36]

Jesienne liście opadły więc, czas wrócić do dalszego ciągu opowieści.
W dniu wyjazdu po nocy spędzonej na próbach naprawy motoru przy świetle księżyca i śpiewu cykad, trzeba było podjąć jakąś decyzję. Wrócić do Polski motorem się nie dało a ryzykowanie rozkraczenie się gdzieś na trasie odpadało więc trzeba było załatwić transport. Drugą sprawą było zorientowanie się jaki jest rozkład autobusów do kraju, i jeszcze sprawa noclegu.
Dzięki dużej życzliwości i pomocy ze strony organizatorów motor wracał busem który na pace już miał 125 a po drodze w Wenecji miał zabrać litrowe BMW (właściciel został i czekał). W dobie internetu załatwienie biletu powrotnego na autokar nie było problemem a jedynie jak dotrzeć na miejsce odjazdu.
Wiedząc że wracać będę w sobotę nocleg pomogła załatwić jedna z organizatorek i tu miała miejsce zabawna sytuacja, a mianowicie recepcjonistka widząc dwie osoby chciała dać klucz do pokoju dla dwóch osób (camera matrimoniale) a nie jednej (camera singola).
Po załatwieniu tych spraw trzeba było zapakować dzikusa do busa i tutaj pomogli dwaj jackowie –jacek rc., jacor, którzy mimo czekającej drogi ku słonecznej Toskanii zostali. Następnie wrzuciłem wszystkie graty które mi się nie przydadzą i pożegnawszy jacków i innych którzy też już wyjeżdzali udałem się do pokoju.
Wieczorem udałem się w kierunku innej miejscowości podrzymskiej- Fiumicino (z mapy i rozmów z portierem wynikało iż jest to niedaleko w rzeczywistości okazało się inaczej. Do lotniska Fiumicino było trzy przystanki komunikacją miejską a cztery koleją, problem pojawił się gdy chciałem dostać do miasteczka leżącego nad samym morzem (oddalonego od airportu ok. 1 km), bo znaleźć przystanek na wielopoziomowym i połączonym z dworcem kolejowym lotnisku nie było łatwo. Po znalezieniu dotarłem do miasteczka ale zamiast plaży (myślałem się wykąpać ) był port rybacki który zobaczyłem w świetle zachodzącego słońca. Po nacieszeniu się tym widokiem wracałem pieszo najpierw przez miasteczko a potem wzdłuż ogrodzenia lotniska bo żaden autobus nie jechał. Powrót do miejsca noclegowego tą sama trasą(bilet kolejowy nie tylko trzeba kupić w kasie ale przed wejściem do pociągu skasować, konduktor sprawdza czy skasowany).
W piątek zanim wyruszyłem do Rzymu jeszcze pogadałem z tymi którzy zostali i dzięki temu wytłumaczyli mi jak dotrzeć z tej miejscowości gdzie jestem do centrum. Jazda komunikacją miejską to jak jazda motorem po Włoszech, autobusy zatrzymują się na żądanie i chcąc wysiąść na następnym trzeba nacisnąć przycisk już po odjeździe z przystanku poprzedzającego. Jazda Metrem jest o tyle prosta że nigdzie nie skręca i są dwie linie A, B -tym który jechałem to przed rzeką Tybr wyjeżdża z podziemi i mostem przez rzekę.
Po dotarciu dwoma autobusami i metrem –(godzina jazdy bez korków), musiałem odnaleźć dworzec autobusowy z którego miałem odjazd, wiec szedłem uliczkami które pamiętały czasy Imperium Rzymskiego – zachowane mury, kamienice z późniejszych czasów, oraz zaparkowane skutery, motory. Idąc i podziwiając zabytki wnikałem w ten „rzymski klimat” czyli uważać na przejściach dla pieszych ponieważ przechodząc na zielonym mógł tuż pod nogami pojawić się skuter, o trąbieniu przez kierowców wszelkich pojazdów na wszystko co przed nimi się pojawiało nie wspominając.
Po zlokalizowaniu miejsca odjazdu udałem się w kierunku turystycznej części miasta. Zmierzając w kierunku kolejnej bazyliki rzymskiej- Laterańskiej (starsza niż ta watykańska), mijałem coś na kształt fontany- nasoni czyli ujęcia wody z akweduktów z których płynie chłodna woda i można zaspokoić pragnienie. Zwiedziwszy bazylikę przez kolejne uliczki dotarłem do Koloseum ale przed nim wpadłem do baru -trattoria na kawałek pizzy.
Włócząc się tymi uliczkami mogłem poczuć klimat miasta ponieważ masowi turyści tutaj się nie zapuszczają. Trasa od Coloseum w kierunku Piazza de Popolo to człowiek czuje się jak drodze do Morskiego Oka człowiek na człowieku (jest to odcinek na którym znajdują się najsłyniejsze zabytki )
Przebijając się przez tłumy chciałem dojść do Watykanu ale uliczki mi się pomyliły i wylądowałem przd fontaną di Trevi .
Później przez Piazza de Popolo udałem się do metra i w drogę powrotna z myślą że jeszcze tu wrócę by ponownie zanurzyć się w klimat i zabytki tego miasta.

https://goo.gl/photos/JTaWcYGwr75iwytQA

[Luca]

Za oknem zima a tu takie gorące foty